GURBETE ALIŞAMADIM
Kızgın güneşte sürdüğüm düveni
Zemheri ayında söktüğüm geveni Bulamadım,hatır gönül bileni Ben gurbete alışamadım. Ögner alıp,tarlada ekin biçmeyi, Mayıs ayında yaylaya göçmeyi, Bilemedim belki dost seçmeyi Ben gurbete alışamadım. Yaylam, sendeki duman ile çiseyi Uzun entariden giydiğim elbiseyi Ayrı gayri tutmam ama kimseyi Ben gurbete alışamadım. Yüzleri gülse bile çatiktir kaşlari Yürekleri ürkek eğiktir başları, Bogazda kalır ekmekleri aşları Ben gurbete alışamadım Çeşmesinden parayla su akar Buzdolabı olmasa yoğurdu kokar Hep menfaat ilişkisi hep çıkar Ben gurbete alışamadım. Yanıyor yüreğim hasretine için,için Geldik gurbete ekmek için aş için Bu nasıl kararmış bu nasıl seçim Ben gurbete alışamadım. Canım Mesudiye’m köyüm Yeveli Yirmi beş yıl olmuş gurbete geleli Bu hep böyle,ben beni bildim bileli Ben bu gurbete ALIŞAMADIM. Sevki TANRISEVER Temmuz 2015 Yeveli Köyü/Mesudiye |
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
Saygılarımla.