Kaybolmuşum Senin Gözlerinde
Kaybolmuşum senin gözlerinde
Kendime hep sığınacak bir liman aradım Onca kalabalığın ortasında yapa yalnız kaldım Uzaklara dalıyor gidiyor gözlerim Kendini arar durur benliğim Yalnızlığa sığınır ruhum Ne anlayanı ne duyanı olur bu feryadın Bir yanım yalnızlığa sımsıkı sarılıyor Bir yanım yoruldum artık diyor Neden gelir bana bu garip hüzünler bilmem Düşünmüyor da değilim aslında Kime ve neye borçluyum bu garip hallerimi Kendini kaybetmiş arıyor varlığını Mutlu olmak mıydı derdi bu arayışın Yoksa ben değil miydim bu satırları sana yazan Göçebedir ruhum yabancı gelir sana Tutma elimden yazık olur sana da Kendimi ben bulamadım bu şehirde Nedense yabancı gelirim tanıdığım her kula Anlayamazsınız siz beni kaybolmuşum benliğimde Varım yoğum bilinmez bu şehirde Ben kaybolmuşum kirpiklerinin ucunda Ne olursun sus ağlama Ruhum can çekişiyor kirpiklerinin ucunda Keder sana yakışmıyor sus ağlama ne olursun gül biraz kaybolmuşum ben senin gözlerinde |