Gelsem de yoksun
Gelsem de yoksun,
Sevgiden bu kadar mı yoksunsun Gitsem de fark etmez artık Artık aklım da bile yoksun Kafiyeler ile oluşturduğum mısralarda sonsuzsun Gelsem de yoksun, Adım attığım da yansıyan gölge Koştuğumda yere damlayan ter sandığın göz yaşlarım. Ben sana yoruldum, gele bilmekten, koşmaktan hatta hayal kurmaktan. Gelsem de yoksun, Bir garip içim, yüreğim kadar yoksulsun Sulanmayan çiçekler kadar muhtaç Uçurtma kadar gözden ırak İpi elimde olsa bile çekemeyecek kadar yorgun ve tembel Gelsem de yoksun, Yokluğunda kalan yoksulum. |