Yetmedi
Nelerden vazgeçtim bir bilsen keşke
Sana gençliğimi verdim yetmedi Gözlerin kör kalbin kapalı aşka Turâb oldum, hârâb oldum yetmedi Mecnun gibi çölden çöle gezerek Ferhat gibi koca dağı delerek Kerem gibi aşk hârın da yanarak Alev oldum ateş oldum yetmedi Yapmadığım bir şey kaldı mı söyle Leyla mı, Aslı mı, Şirin mı böyle Yeter artık n’olur merhamet eyle Ne çölün, ne dağın, hârin yetmedi Seni sevmedim; sevemedim desen Vallahi bu kadar olmazdı tasam Çatladı yolunda kırıldı asam Yol eyledin, del’eyledin yetmedi Senden sonra bana herşey mânâsız Sanki çocuk gibi kaldım anasız Nasıl oldum senin için anlamsız Günü verdim, dünü verdim yetmedi Üzülme diyerek, ben beni yaktım Ne varsa dünyalık; inan bıraktım Başkasına gözlerimi kapattım Ağma oldum, âhrâz oldum yetmedi Her neyim varsa al helaldir sana Doymadın sinem’den döktüğün kana Ben kıyamam ama sen kıydın bana Sana can verdim, kan verdim yetmedi Yokluğunda naçar bastılar beni Vazgeçmedim diye kestiler beni Sevda çarmıhında astılar beni Son nefesimde sen dedim yetmedi |
Kurgusu ve duygusuyla güzel bir şiir.
Kutlarım gönül sesinizi.
Esenlik dilerim.