ŞAİRLİK OLMASIN KOZUN
Hoşa giden iki lafı, allayıp ve pullasak da
Her yazılan şiir olsa, değerimi kalır sözün Bazen gerçeği söyleyip, bazen ise sallasak da İnsan oğlu gururlanır, hiçbir şeyi görmez gözün Bilim, ilim, gerçeklerle, kurulurken, bizde nizam Yazdıkları saçmalıklar, onun için çok muazzam Büyük şair, büyük üstat, asr-ı şair, şair azam Gerçekten de bu unvanı, kabul ediyor mu özün Sevecen ve hoş görülü, sevgi ile dolu yürek Mütevazi davranırım, böbürlenene gülerek Edebiyat edeptendir, gurur, kibir neme gerek Neye yarar koymamışsa, Ulu Allah kalbe közün Çuvaldızı ben kendime, kırk yıl önce batırmışım Yazdıklarımı masaya, hemen her gün yatırmışım Şeytan güldüren sözleri, ben beynimde bitirmişim Değer Allah’ın katında, ağırlığı vardır tozun Şiir nedir kitap yazdık, yaptığım iş kolay sanma Öyle büyük bir Derya ki, hala pek çok var muamma Her konuda ve her şeye, yazmak ise güzel amma Değeri olmayan nedir, kıymetini bilin tuzun Yaşıyorsan bu Dünya’da, insan, insana muhtaçtır Doyumsuzdur Adem oğlu, karnı toksa gözü açtır Yüz binlerce şair geçmiş, tanınanı söyle kaçtır Bırak seni Millet övsün, hele düşün uzun uzun Şiir denen, dizeleri, dört binden fazla yazmışım Bırakmışım el alemi, ben hep kendime kızmışım Der Lüzumsuz ben bu nefsi, vicdanım ile ezmişim Önce insan olmak gerek, şairlik olmasın kozun Sadık DAĞDEVİREN Aşık Lüzumsuz |
Saygılar, selamlar..