Şu çok tirajlı renkli basında yazan köşe yazarlarına.
Onlar yazıyor,ben yaşıyorum ,onlar hayal kuruyor olmalı dedim ve öyleydi de.

özellikle bu gün okuduğum "bugün" gazetesinin ilk sayfalardaki kadın köşe yazarı yazmış,efendim amerikaya gittim baktım bizden mütevazi yaşıyorlar falan filan vsvs
sonrada eklemiş lokantalarda 70 yaşında insanlar çalışıyor,çıkacağım bir gemi seyahatinde hep yaşlı insanlar çalışıyormuş dikat edin hep miş muş -ben görmedim-
bizim ülkede biraz geç emekli olun deyince kıyametler,fırtınalar kopmuş
ne varmış çalışsınlar geberene kadar ne gerek tatil yapmak
patrona çalışsınlar 485 ytl ye güvencesiz modern köle gibi.
kendiside amerikada tailine devam etsin sonra bizim müsrüf bir halk olduğumuzu yazsın insanların evinde luzumsuz eşyalarla dolu olduğunu söylesinler
tabi kendisinin parası olduğu için ikincisini giymiyor olmalı,amerikada titiline devam ederken.
işte size küçük bir örnek
eğer biraz taraflı -yoksuldan,emekçiden yana- bakarsanız bu insanların bize ne dediğini hemen göreceksiniz ,sadece bu gazete değil bunun gibi bayilerde satılan neredeyse bütün gazeteler aynısını yapıyor hemde alenen
gözümüzün içine baka baka

bende bu insanları biraz yad ettim umarım azbulur bu konuda sizde üstünüze düşeni yaparsınız.

Siz kendine yazar deyip,
Halkı kuruşa,kurşuna satanlar
Sizi kalemşör,vatan hainleri!
Amerika’da dolaşırken,ölmeyi hak ediyorrsunuz diye...

Satılık köşeleri okuduğum(uz) her satırda...
Ben mi namussuzum,yoksa sizmi namuslusun diye hiç düşünmedim.
Satar mı? er insan ruhunu,halkını,vatanını yeşil renkli kağıtlara.
Yer mi,yedirir mi helalini çoluğuna çocuğuna.

İşte dostum bunlar;çiyan ,yılan ,karabasan
Halkın dostu değil düşmanı bunlar(ı) iyi belle
Bilesin dost yüzüne gülen çok mürekkep yalamış şıklar
Satmışsa sevdasını,halkını vatanını çok görme,sen sevdanı ör.