BIRAKTIM GECENİN REHAVETİNE KENDİMİAy sarmalamış düşlerimi Hani o ilk çocuksu gülüşlerim vardır Unutamadığım hayatımın Aşk mıydı gölgesinde uyuduğum bulutların, Ana kucağı kadar sıcak Salıverdim gecenin rehavetine kendimi... Yağmursu saçlarını taradım ay ışığının Sağılırken denizin üstüne mutluluklar. Özlem doludur dudak kıvrımlarımın ucu Bir tutuk sevdanın sonucu Son gelen vapur sireni karanlığı bölen Suskun kaldı umutlarım güvertede Yaralı bir kuşun kanadı gibi kanar durur Acılı sesleri duyulur ufukların... Güz baharına uyanır mehtap gün ışıdığında İlaç olsun yaprakları asumanın Yalnız gecelerin yosun kokularında Salıverdim uzun bir geceye şiirlerimi kim bilir belki okunur bir gün Bıraktım gecenin rehavetine kendimi... Behçet Bük Eskişehir 21.4.2022 |