Sensizliği Öğrettin Gittin
Benzetirdim seni açan güllere
Şarkı oldun şimdi düştün dillere Habersizce gittin vardın ellere Bana sensizliği öğrettin gittin Hiçmi düşünmedin boynu bükülür Gözlerinden kanlı yaşlar dökülür Solyanım yaralı içim sökülür Bana sensizliği öğrettin gittin Ezberimde ismin bak hece hece Gündüzler yetmedi gelirsin gece Vardığın ellerde mutsuzsun bence Bana sensizliği öğrettin gittin Bu şehir zindanım sevmekti suçum Ben senin gözünde kurbanlık koçum Varmıydı yar sana giderken borcum Bana sensizliği öğrettin gittin |