Beyaz Karanlık
Kokun bu senin,
Ümitsizce içime çektiğim, Başka şeye benzemez Bitmesin diye idareli oluyorum, Sonra aniden unutuyor Bir daha kokluyorum yastığını Neden bilmem, senin gidişin mi? Yoksa, Yastığın mı değerli? Zihnim bulanıyor fazla kokudan Kokladıkça edebiyat deviriyorum, Ayrılığımıza dair, Kapayıp gözlerimi Açıyorum kendimi Beyaz karanlığa Sesini görmek için bakıyorum, Ta ki ufkun ardını İstesem de görmeyi Beyaz karanlık Hayal ve uykusuzluktan Başka ne gelir elden Biraz da sarhoşum Başım yeniden yastıkta, Dokunuyorum Sonra gömüyorum yüzümü yastığına Sızıyorum yeniden Bir sen yoksun her şey var Ayrılığa dair. |