KENETLEDİ ELLERİNİ KARANLIK
Korkuyordu karanlık,
Tüm renklerden Öncelikle maviden,beyazdan,yeşilden... ,Güneşten Korkuyordu karanlık, Şarkıdan,şiirden,düşünceden Öncelikle sevgiden,kardeşlikten... Karanlık parayı seviyordu, Aydınlığı yutuyordu Yakıyordu,yıkıyordu,asıyordu.. Korkuyordu kadın yüreğinden, Çocuk neşesinden,güneşten Öncelikle Maviden... Dalgalandı maviler, Büyüdü düşünceler, Gülümsedi siyah dışındaki tüm renkler... Kapadı karanlık yüzünü Kan kırmızı çocuk bedenleri Dönüştü maviye,tek yüreğe.. Kenetledi ellerini karanlık Lanet okudu ,utançla yüzyıllar ardına saklandığı Kadere,çaresizliğe.sevgisizliğe... Çünkü, Artık dönüşmüştü maviye... |