SENSİZİZM
Ellerim ceplerimde, kimsesizliğini gizliyor.
Ellerini mesken edinmek dururken. Bedenim sıcaklığını kaybediyor, Gözlerinin menzilinden ağır adımlarla çıkarken, Sanki güneşten umudunu kesen Neptün gibi. Omuzlarımın yükü, adımlarımdan da ağır. Yokluğun tonlarca kuvvetle çöküyor üzerime, Sahi, varlığın kaç kilo gelirdi ki tartı üstünde? Zihnimde cevapsız kalmış sorular ve Kumbaramda biriktiridiğim acıların ağırlığıyla, Durmadan, usanmadan yürüyorum. Semtin bir sokağının, bir gün sana çıkacağı umuduyla, Bir ekmek misali, bu umudu başımın üstünde tutuyorum Sensizliğin fakiri olan bendenizin, başka neyi var ki? Bilemedim... |
Ellerini mesken edinmek dururken.
Bedenim sıcaklığını kaybediyor,
Gözlerinin menzilinden ağır adımlarla çıkarken,
Sanki güneşten umudunu kesen Neptün gibi.
Omuzlarımın yükü, adımlarımdan da ağır.
Yokluğun tonlarca kuvvetle çöküyor üzerime
Tebrik ederim
Yüreğine kalemine emeğine sağlık