Okçular mahallesi çok eski ve çok küçük bir yerleşim yeri olup, Karaca, Duman, Avcı, Karayel ve Ölmez soyadıyla 5 aile olsa da Ömez soyadıyla bilinen kimse kalmamıştır. Ancak akrabaları bulunmaktadır. Soyadları ayrı olsa da bu köyde yaşayan herkes birbirine yine akrabadır.

Okçular Köyü; 1926 yılına kadar Sis sancağına bağlı bir köy, muhtarlık iken o yıllarda yapılan yerel yönetimler yasası ile Sis sancağı Kozan olarak değişmiş, Okçular Köyü ise Çamdere Köyü’ne bağlanmış ve mahalle haline dönüşmüştür.
1981 yılında bakanlar kurulu kararıyla, heyelan nedeniyle Kozan Tufanpaşa mahallesinde uygun bir yere iskan edilmesi uygun görülse de, zamanın yöneticileri bu kararı uygulamamıştır.
06:12:2012 yılında Büyükşehir yasası ile sokak olarak kalmıştır.

Üst tarafı kayalık yani Yandak olarak bilinen Yandak (Yan dağ), alt tarafı Yaslam olarak bilinen kayalık bir yer olup girişi Öksüz Pınar çıkışı Gürliyek Pınar olmak üzere bir giriş ve çıkış tek yol vardır, yolun sonu orman yolu olup herhangi bir yerleşim yerine ulaşmamaktedır.
Bu köye gitmek için Adana Sivas karayolu üzerinden Kozan’dan sonra Horzum yaylasından sola sapan Horzum - Çobancık - Çelenuşağı yolunu takip ederek Kurabağ mevkiğinden sağa sapar Yanalerik Köyü Arabuşağı mahllesine giden yoldan Ağmazı denilen yerden sağa aşağı tarafa dönülür ve oradan gözükür ve iki dakika sonra öksüz pınardan giriş yapar Harman denilen köy meydanına gelmiş bulunursunuz.
Gürliyek Pınar halen aksada Öksüz Pınar kurumuş ve kaybolmuştur.

Burası keklik yuvası gibi kayaların arasında minik bir mahalle olduğundan evlerin önünde bağ bahçe ve bostan yoktur. Bahçeler bostanlar köyün dışında ve küçük küçüktür.
Bostanların çoğu Kiskis ve dölek olmak üzere çoğunluğu buralarda bulunur, suyu da tek bir Pınar olan Gürliyek Pınar’dan sırayla sulanır.

Bu köylü iseniz evinizin önünde bahçe bostan olmadığı için köyün yanı başlarında bulunan bahçelerinize gidersiniz gelirsiniz, bu bahçe ve bostanlara gitmek için genellikle Gürliyek Pınar’dan geçmek zorundasınız, köyde işi olmayanlar ya da soğuk ve taze su içmek isteyenler pınara gelip, hem su hem de bir nefes almak ve bulduğu kişilerle sohbet etmek için gelen bulunduğu için köylüler hemen hemen her gün birbirlerini görür selamlaşır ve hasbıhal ederler. Çünkü başka geçiş yolu yoktur.

Bu köyde birbirinizi görmek için özellikle ziyaret etmeye gerek olmayıp, bu özellik başka bir köyde bulunmamaktadır. 1990- 1980 yılları öcesi bu pınarın üstünde köylüler tarafından yapılmış bir çardak vardı burası serin ve su bulunduğu için işi olmayanlar gelir burada sohbet eder çeşitli oyun oynarlardı, maalesef günümüzde bu haller kalmamıştır.

Köyün şebeke suyu olmadığından içme suyu genellikle Gürliyekten alınır. Köylülerin kendi imkanlarıyla evlerine hortumlar vasıtasıyla getirmiş oldukları sular da bulunmaktadır.

Gürliyek suyu kışın coşup çağlasa da yazın azalıp durgunlaşır ve yaklaşık yüz elli iki yüz metre yüksek ve yaklaşık 500 ile 2000 metre genişliğinde bir kayanın dibinden gözlenir. Ön tarafı bahçelik olarak bilinen ama şu an yaşlı ve bakımsız yabani ceviz ağaçlarının çok olduğu Kiskis’in altı ve yaslamın altı olarak bilinen yere kadar uzanır. Buralar eskiden üzüm, maya ve cevizin bol olduğu bir yer olsa da günümüzde yamaç ve bayır olduğu için şimdi sadece ceviz ağaçları kalmıştır.

Bu köyde nüfus yaz aylarında biraz çoğalsa da kış aylarında çok az insan yaşamaktadır. Köyde geçim kaynaklarının ve yaşam alanlarının kıt olması okulun bulunmamasından dolayı sürekli göç vermiştir.

Bu köyde durum böyle iken bölgede ki, yani Farsaklar Diyarı Kozan Dağı olarak tabir ettiğim köylerde geçim kaynaklarının kıt oluşu veya bilinmemesi bölgeden kazanç sağlayanların hiç bir yatırım yapmaması, fikir ve düşünce insanlarının yetişip te bölge insanlarına önderlik ederek çekip çevirecek insan olmayışı, okulların kapanması gibi olumsuzluklardan dolayı nüfus iyice azalmış sadece yaşlılar kalmış, dolayısıyla kapanan köyler olmuştur.

Sonuç olarak diyorum ki; Doğduğu yere sahip çıkmayanlar, doyduğu yerden ilk sıkıştığında kaçar. Bulunduğu yere sahip çıkmayanlar vatanın başka bölgelerine hiç sahip çıkamazlar. Hayat rüzgarlarının her yana savurmuş olduğu insanlar kökünden sökülmüş ağaç misali tutunacak yer arar hale gelmiş ve vatan bilinci körelmiştir maalesef günümüzde.

Allah vatanımıza ve milletimize zeval vermesin, birlik beraberliğimizi ve huzurumuzu bozmasın inşallah.

OKÇULAR KÖYÜ

Sormayınız bana orası nere,
Gidip köyümüzü göresim gelir.
Horzum yaylasından gidilir ora,
Bir kaç gün köyümde durasım gelir.

Horozun sesiyle uyanıp kalksam
Karanlık olursa lambayı yaksam
Seherle birlikte erkenden çıksam
Kendimi yollara veresim gelir.

Kader beni köye sürüklediğinde
İçimde ki hissi körüklediğinde
Mola versem gayrak gediğinde,
Tozpembe hayaller kurasım gelir.

Huzur vermez şehirdeki çarşılar
Bal gibi geliyor köyde turşular
Anam belki beni yolda karşılar
Yüzümü yüzüne süresim gelir.

Hele varsam köyümdeki pınara,
Sırtımı yaslasam koca çınara,
Bir su içer çekilirim kenara,
Çocukluk aşkımı sorasım gelir.

Bu anlatılan yer okçular köyü
Yazın soğuk kışın sıcacık suyu
Her evde bulunur çardakta uyu
Hemencik yatağa giresim gelir

Eski anılarım depreşti yine,
Benim çilelerden kimin neyine,
Karaca Yakup’um gider köyüne,
Artık muradıma eresim gelir.

09.08.2015

ÇAMDERE KÖYÜ

Sular gözelerden çıkar
Buz gibi elini yakar
Deresi tersine akar
Bizim Çamdere köyünün.

Çamlar Çamdere’nin süsü
Çırasının gara isi
Çok meşhurdur fasulyesi
Bizim Çamdere köyünün.

Yaz gelir dökülür kirci
Çok hoş kokar burcu burcu
Yaşanır ödenmez borcu
Bizim Çamdere köyünün.

Dereler dağlar aşarım
Yorulur yorgun düşerim
Ben Okçularda yaşarım
Bizim Çamdere köyünün.

Akıntı, Çobancık, Menteşe
Çamdere, Okçular peşe
Damyeri’ne yolun düşe.
Bizim Çamdere köyünün.

Yollar dönemeçli dardır
Yolculuk yapması zordur
Karaca Yakup’u vardır
Bizim Çamdere köyünün.

Karaca Yakup 30.08.2018