KATLANMIYOR GÖNLÜM BU SENSİZLİĞEŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu şiiri, 02 Nisan’ 2004 tarihinde hakka uğurladığımız saygı ve özlemle andığım anam Hatice için kaleme almıştım.
O sonsuza kadar gönlümüzde yaşayacaktır. Anısına saygı ile,
Her iki Nisan’da yüreğimdesin
Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe Altmış sene olmuş belleğimdesin Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe.. Yokluk çeker iken bizi doğurdun Sen bize hem ana hem baba oldun Zorluğa, çileye karşı yoğurdun Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe.. Genç yaşında kayıp ettin erini Zalim felek kırdı gonca gülünü Çaresizce tuttun gurbet yolunu Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe.. Sen gittikten beri dumanlı başım Eller çelme takar, rast gitmez işim Ne baharım belli, ne kara kışım Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe.. Hasretin büyüyor garip gönlümde İyi olmaz yaralar gayet derinde Can Hasan’a kara gün çok ömründe Katlanmıyor gönlüm bu sensizliğe.. Hasan Erkılıç Ankara’ 2020 |