Sıcak bir odanın,
Sıcak bir köşesinde hoş sohbet,
Ansızın düşüverir, saklandığı yerden.
Çocukluğumun sahipsizliği,
İçimde hüzünlerim saklı;,
Yoksulluğun kol gezdiği Anadolu’m.
Hatıralarım gelir aklıma,
Olur olmaz bir anda,
Çocukluğum en baş kahraman.
Hiçlikten çıkıp da gelmiş gibiyim.
Hiçlik..

Karlar dökülmemiş ağaçların dalından.
Karakış yüreğim de kışlar hala.
Büyümemiş çocukluğum,
Acılar taptaze yüreğimde.
Kıpkızıl üşüyen ellerim.
Kar sularıyla ıslanır,
Altı yırtık lastik ayakkabılarım,

Dokunmaz yoksulluğuma kimse.
Sessiz çığlıklar örter üzerimi.
Donmuşluğum hiç çıkmaz aklımdan.

Kışı hiç sevmedim bilir misiniz?
Yazlar ise vazgeçmezliğim benim.

Sıyrılırken zifiri karanlık geceden;
Bir gaz lambası aydınlatmaz odayı.
Aklımda güzel gözleri, zengin sevgilimin.
Sarı saçlarıyla gelir, oturur köşeme.
Dokunsam ölecek, duygularım.
Dokunmasam ben öleceğim.
Şu kara sevda uğruna,
Kaputsuz gideceğim,
Sevgili.

Nice insanlar gördüm,
Kimi aç,
kimi açık.
Kimi kötülük üretir içinde.
En başta oturur haksızlık.
Onca bencilliği doyumsuz insan.
Karakış da yoksunluğum artar benim.

Elimde üşür, sıcak çay buğulanır,
Birden kendime gelirim.
Anılarım kaybolur,
Yaş olmuş ellisekiz.
Nice beş on yıl, dün gibi.
Hala çocukluğum,
Hala yüreğimde cam kırıkları taze.
Dalgınlığıma şaşar insanlar.
Bilmezler ki,
Birden elli yıl geriye döndüğümü.
Kucaklayıp çocukluğumu.
Sarılıp yalnızlığına,
Üşümüş ısınmayan ellerini, ellerime.
Kerpiç duvarları tırnaklarımla,
Sıyrılıp karanlığından, yoksul köyümün.
Alıp geceden çıktığımı,
Kim bilir.

İşte ben buradayım.
İki çocuk arasındayım.
Biri şimdiki ben.
Biri dün de yaşayan çocuk.
Anılarım hiç uyumazlar benim.
Gözlerim de saklanır her biri..
Kimi hala çocuk.!
Eriyen karlarda ıslak.
Kimi,
Hatıralarımda yaşar bir zaman.
*
————-Haydar ATA—