SEN YOKSUN ANNEM
Dudaklar suskun çıt yok.
Güneş bile eskisi gibi Ziya vermiyor. Gökyüzü sanki matemde, Ağladı ağlayacak... Ahengini yitirdi kalp atışlarım. Damarlarımda dolaşan, Kan mı, su mu, Farkında değilim. Yediklerimin tadı, tuzu yok, Boğazımdan gitmiyor içtiklerim. Yürümeye,gülmeye,bakmaya, Komut vermiyor beynim. Yazmaya ise, işte bu kadar... Çünkü; Sen yoksun. Necati Dikmen |
Ne mutlu o anneye ki; uğruna şiir yazılmış !
Değerli Dikmen, şiirinizi çok beğendim. Ayrıca belirtmek isterim ki; Sizi okumak bir ayrıcalık her şiiriniz ayrı güzellikte sizi okumadan geçmek kayıp olsa gerek. Saygıyla, sağlıkla kalın...
ZEHRA (Anneme)
Bakakaldım, güzel yüzüne...
Bulutlanmış, hüzün yüklü gözlerin
Kulaklarımda, çınladı hıçkırıkların
Sen, birkez ağladın! ben iki kere.
Önce ağladığın CANIM a...
Sonra ağlayan sana
Elimden bir şey gelmedi!
Sarılmaktan başka...
Sen, birkez ağladın! Ben iki kere.