Rüzgarlar sert esiyordu,
Sabahlarıma..
Gidişinde uğurladım,
Öptüğün yalnızlığımı.
Akşam batan güneşi bekledim,
Doğmadı ufuktan.
Üşüyorum..
Üşüyor ayrılık..
Boynu bükük sokaklarımda,
Yalnız yürüyorum..
Yokluğun yüreğime düşüyor.

Kuşların yuva yaptığı koca çınar,
Yeşil yapraklarını dökmüş.
Yüzüm, nede çabuk solmuş hasretinle.

Güvercinleri yemliyor, anne
Elinden tutmuş bir çocuğun.
Yetimliğim artıyor, baktıkça.
Yalnızlığım üşüyor ne etsem.
Bir güneş doğsun istiyorum,
Karanlığın ardından.
Şu bulutları çekin, aradan diyorum.
Seni beklerken;
Yine akşam oluyor, şu ömrümde.
Bu güneş, yine doğmadı sensiz.
Kızıla boyanmış bir gökyüzü,
Demir gri denize vuruyor,
Ayrılığın kıyısında.

Hasrete suskun yüreğim,
Çarpıyor, hazin hazin.
İki damla yaş oluyorsun,
Yanaklarımda,
Sıcak nefesin değiyor, dudaklarıma..

Ufkunda kaybolan kızıllık,
Hasret geceye düşüyor.
Üşüyorum yokluğunda.
Deniz eşlik ediyor,
Hırçın, yalnızlığıma..

Seni bekledik bu gün,
Bu akşam yine.
Gecenin, doğacak güneşe hasreti gibi.
Sıcak bir ekmek tadında,
Özledim yar.
Acınla kıvranan yüreğimle,
Hasret akşamlarındayım..
*

———Haydar ATA—-