Bahar Monologlarıı Acemi günlerinden biriydi yazın, yürekler tam yeşillenmemişti, damarlarımda sevdanın filizleri, yüreğimde, yalnız gecelerin üşümeleri, ve sıcak gölgesi yalnızlığımın kavuruyordu değdiği yeri.. Ölen bahardı.. II Yalnız alınlarıyla değil, tüm vücutlarıyla secde etmiş yılanlar kasımpatıların gölgesinde, namazdaydılar. Gözleri biraz ötelerindeki serçelerde. Namazdayken bile yılandılar... III Sıranın sonundaki karanfil, aşıktı baştaki karanfile kavuşabilmekten yana umutsuz, uykusuz ve susuzdu. İlk yaprağını dökecek kadar.. IV Ve sanki kışlar bir daha gelmeyecekmiş gibi geri, başı dik, gururlu ve gökyüzüne uzanmış, ölümden uzaktı, parkların beyaz çiçekleri.. Ne kadar saftılar.. |
Normal şartlarda bahar dedin mi doğanın güneşle ilk valsiyle birlikte doğanın coşkusu, heyecan, yenilenme tutkusu salar insanı.
Şiirimizde bahara ilişkin doğasal veriler, betimlemeler canlı canlı görsel olarak kelimelerle çizilmesine rağmen, aynı kelimelerin diğer yandan derin bir hüzne ilişkin yüklendikleri anlamı da görmemezlikten gelemiyoruz. Mevsimler ve insanlar ne çok benziyor değil mi hocam ?
Tek fark onların döngüsü var insanların geçti mi geçiyor mevsimi . Acıttınız desem de. Her mevsimin de kendine özge eşsiz güzelliklerine de gözlerimizi kapatmamalıyız derim.
Güzel bir şiir okudum yetkin kaleminizden.
Teşekkür ederim paylaşım için.
Selam ve saygımla.