Düştüm Ocağına
Çekmekle bitmiyor gurbetin kahrı
Zorludur yolları karlı dağları Anadan babadan sıladan ayrı Düştüm ocağına yanar ağlarım Söndürdü ocağı tüten bacayı Yüreğime koydu kordan acıyı Cananı canımı kardeş bacıyı Düştüm ocağına anar ağlarım Gecenin ayazı çöker üstüme Hasret koydu ahbabıma dostuma Bilmem şu feleğin bana kastı ne Düştüm ocağına donar ağlarım Gurbet anlatıyor bana gerçeği Soluyor gönlümde umut çiçeği Soğumuş aşıma kuru ekmeği Düştüm ocağına banar ağlarım Yaşamak zorludur hasret çekene Kaderine razı boyun bükene Bülbülün misali kuru dikene Düştüm ocağına konar ağlarım Mehmet Dağal bilmem ah etmesini Bekleyemem artık yok etmesini Beni bu gurbetin affetmesini Düştüm ocağına sunar ağlarım Mehmet Dağal / Pamukkale / Denizli |
Şiir hissiyatınız daim olsun.
Yüreğinize, kaleminize, gönlünüze sağlık.
Saygılarımla