EY İNSAN.
EY İNSAN.
Peşinde ecel var, önünde kabir. Rabbına kulluk et, tevekkül sabır. Mutlaka dünyanın, hesabı vardır. Dünya perdesini, gözünden kaldır. Zengin, fakir, güzel,hiç ayırmadan. Vadesi geleni, hiç kayırmadan. Kapını çalacak, ölüm meleği. Eşine dostuna, hiç sarılmadan. Kimileri gelir ,kimisi gider. Ölüm planları, kökünden siler. Sonsuza hazırlık, etmeyen insan. Son nefeste elbet, çok kötü inler. Böylemi akliniz, başa gelecek. Azrail pasaport, sana verecek. Madem doğdun geldin, fanı dünyaya. Mutlakaki birgün, geri dönecek. Ecel baltasıyla, kökün kesilir. Dik duran vüçüdün, yere serilir. Sen yüzünü Hakka ,döndürmez isen. Ölüm gelir seni, Hakka çevirir. OSMAN KÖSEOĞLU. 05-08-2002 MALEYSA-KUANTAN LİMANİ. |
Yüreğinize emeğinize sağlık.
Affınıza sığınarak küçük bir eleştiride bulunacağım.
Dörtlüklerin üçüncü mısralarının da kendi kafiyesi olsaydı (ayak kafiyesi) şiir çok daha güzel olurdu kanaatindeyim.
Saygılarımla