Sezdirmedim bir kula sensizliğimi,
Hoş gör hasretime say densizliğimi,
Paylaşmadım kimseyle yalnızlığımı,
Sensizliği de sevdim “sen var’sın” diye..!

Var olduğun sinemde yok olduğumsun,
Açların sofrasında tok olduğumsun,
Özlemin kıyısında çok olduğumsun,
Özgürlüğü de sevdim “sen hür’sün” diye..!

Onurumu okşayan naatlerinde,
Umudumu yeşerttim vaatlerinde,
Karanlığın en ıssız saatlerinde,
Sessizliği de sevdim “sen sır’sın” diye..!

Bulanık hayallerin donukluğunda,
Ses telimin titreyen boğukluğunda,
Buz tutan ellerimin soğukluğunda,
Üşümeyi de sevdim “sen kar’sın” diye..!

İster alışkanlık de ister kabahat,
Ne özür bekle benden ne de izahat,
Seviyorum diyene işte nasihat,
Yüreğimi de sevdim “sen yâr’sın” diye,
Sensizliği de sevdim “sen var’sın” diye..!

Seyyal Tanır