Ankara'da,ölü bir LESKÜY NARUT kalır
____Yemin olsun,dargın değilim kimseye
Aşk gönderdi beni,kendi elleriyle.... Yurtsuz yuvasız kaldım "Ankara’da" caddelerde Demedim,ki "kimsesizim diye kimseye" Biliyorum, adım gibi biliyorum Geçer gider birgün,ayrılığın acıları canda Gün olur,devran döner ... Siyah beyazlara karışır,beyaz siyahlara Güneş yeniden doğar dağların ardından Mevsimler kendini yaşar.. Bana,da,ayrılıktan böyle bir pay kalır... Yaşarım... Bende herkes gibi,tuzu ekmeğe banarım Yangınımıda yağmur sularına sararım... Belki eskisi gibi koşamam zamanın ardından Usul usulda olsa "varırım o yolun sonuna" Biraz daha yaşlanırım .. . . ..... Biraz daha ağarır saçlarım ... Belki kışlar yanar yüreğimde,yazlar üşür düşümde.. Tükenir gözyaşlarım . . . ... ... Hafızam eskir,dargın gezerim belki aynalara Aşınır kaldırımlarım .. . . . Eskir ömrüm, Eskir döşeğim,eskir yastığım yorganım Birgün durur kalırım belki,bir yol ortasında Gözlerimde "mahmur bir özlem akar" .. Gönlümde yaralı kuşlar uçar.. Dolanırım bir poyrazın esmer eteklerine Savrulur,hiç görmediğim memleketlere Belki,bir sokak dilencisinin ekmeğini bölüşürüm Belkide bir derviş olurum, Leylası yitik çöllerde... Gökyüzü inkar eder belki beni tanıdığını Ay yüzüme bakmaz . . . Güneş ,sayar belki beni yabancı Belki ben biraz daha büyürüm,kalbim ise uslanır.. .. Geçer zaman,geçer yıllar, geçer günler Bana,da ,aşka yenilmiş bir hazan kalır... . Susarım yenilmişliğime ... Gözlerim ağlar!! Ben ağlarım!Kalbim ağlar Nefesim bedenime dar gelir Düşer canım iki yana, Hasta bedenim kendini topraklara sarar . Kırılgan ayrılık,ruhumla birlikte uçar gider Ve,ben yiterim ...!! Koskoca Ankara’da,ölü bir LESKÜY NARUT kalır.! __ _LESKÜY NARUT |