Beş Ocak
İki bin sekiz de
İşte beş ocak o kara gün Işıkların söndüğü Ruhumun ağladığı tarih Sevgili eşimin Gerçek dünyaya gidişiydi Acıların tükendiği Kanserin yok olduğu an Bitirdin yok ettin gülen dünyamı Ey kara kış Bembeyaz örtü altında Kara toprağa gelin gönderdim Onu Tut tuta bilirsen acımı Unutmaz bu yürek Ne onu nede acısını Nede verdiği sancının sıcaklığını Ey yar Nerdesin kiminlesin Bilmem Bildiğim tek şey bizi izlediğin Bunu hisseder bedenim Geceleri görürüm gölgeni Konuşman Sessizce uzaklaşıp kaybolursun birden Seni hala çok sever bu beden Bilesin Ne eşini Ne benzerini Bulamaz dünyada Öksüz kalmış eşin Selam söyle ve bekle Gelecek er veya geç Seni özleyen beden Seni sonsuza dek seven Ben Bahattin Tonbul 5.1.2016 |
İşte beş ocak o kara gün
Işıkların söndüğü
Ruhumun ağladığı tarih
Sevgili eşimin
Gerçek dünyaya gidişiydi
Acıların tükendiği
Kanserin yok olduğu an
Bitirdin yok ettin gülen dünyamı
Ey kara kış
Bembeyaz örtü altında
Kara toprağa gelin gönderdim
Başınız sağolsun Allah rahmet eylesin
Mekanı cennet oldun sabırlar dilerim üstadım
Tebrik ederim güzel dokunaklı şiirdi
Yüreğine kalemine emeğine sağlık