NEFS-İ DEVRAN.!
Öyle bir devran ki;
Nasıl döneceğini şaşırdı artık.! Dönebildiğince döndürmeye çalışanlar... Katettikleri mesafeyi geri getiremiyorlar.! "PARAM OLSAYDI BENDE ALSAYDIM." Demekten, Çenesi yorulmayan, züğürt insanlar... Halen çenelerini doğrultamıyorlar.! Ezbere öğrendikleri öznelerle, Ezberledikleri en gerçek yalanları, Özünden ayıklayarak... İnsanlığı terbiye etmeye çalışanlar... Aslında, Sonsuza dek terbiyesizliği yaşayacak olanlar.! Ey gözü doymazlık, eyy! "KEŞKE BENİM OLSA." Demekten, Kendini alıkoyamayanlar... Halen istedikleri hiç bir şeyin sahibi olamıyorlar.! Terbiyenin derinliğinde, Boğulmaktan kurtulmaya çalışan değerleri, Boğmakla meşgul olanlar... Yaşama sevinçlerini bir bir boğanlar... Terbiye Deryası’nda boğulmaktan, Hiç bir şekilde kurtulamayacak olanlar.! "NEDEN BENİMKİ DE YOK!" Dedikçe, Sitemkârlıkları buzlaşmaktan kurtulamayanlar... İçlerinin neden bir türlü erimediğinin, Nedenini hiç bir zaman anlayamayacaklar.! "ESKİDEN BÖYLE DEĞİLDİ." Diyerek, Eskiliğiyle mutluluk veren bütün değerleri Eskiden beri eskitemeyenler... Bir an bile olsa, Mutlu ve umutlu Olabilmek uğuruna, Halen aynı cümleyi kullanıyorlar.! Olmadık yerlerde, Olmadık menfaatler uğruna Kotası dolmuş vaatlerde BULUNANLAR... Gün geçtikçe daha da çok çirkinleşiyorlar.! Hiç bir nefsin tadından mahrum kalamayacağı, Fani son buluşlar... Var oldukça O gerçek kurtuluşlar... Adaletli bir YAŞAM uğruna, Asla ve asla, Huzurlu olamayacaklar.! 21.02.2022 FIRAT TEZER / MÜNHASIR... |