O ayrılık çocuklarının,
Çocukken, aldığı derin yaralar,
Belki güvensizlik ve belirsizlik,
Bir çocuğun gelişimine,
Vurulabilecek en öldürücü darbedir.
Bu darbenin izleri kalıcıdır.
Mutlaka tehlikelidir.
Anne ve babaların,
Kendi kesifleri uğruna,
Ortada bıraktığı deneyimsiz,
Beceriksiz ve zayıf ayrılık çocukları…
Onların, çektikleri acılar
Büyükleri tarafından,
Göz ardı ediliyor!
Önce,
Anne ve babaların kurduğu,
O güvenli dünyalar yıkılır.
Ve o çocuklar,
Altında kalır,bu koskocaman enkazın!!!
Sonra,
sokaklardaki, güven kaybolur.
İçlerinde, giderek büyüyen,
Güvensizlikten yalnızlığa geçişe,
Dört elle sarılan,
O ayrılık çocukları doğar...
Doğmaz olaydılar!
Yok olur bütün hayalleri,
Biter bütün düşleri,
Film gibi...
Bütün acımasızlığıyla,
Kudurmuş bir kurt gibi,
Dişlerini göstererek, sırıtır,
Dışarda gerçekler...
Geçirir dişlerini, ruhlarının etlerine...
Ruhları, acıdan can çekişir.
Çocuklar!
Geçmişin, istenmeyen yönlerini de,
Cebinde taşıyan,
Cüzdan gibidirler...
Ve o cüzdan,
Acı dolu bir geçmişle,
Tıka basa doludur.
Ve dönüyorsa dünya,
İşte o ayrılık çocuklarının,
Yüzü suyu hürmetine dönüyor…
Onların,
Sabi ruhları hatırına dönüyor.



Nasıf Acar
17.02.2022
Denizli/Merkezefendi