TohumYeşilken dallarında tararken hakikati Lal olmuş dudağında yararken barikatı Savrulur yaprakları ararken tarikatı Kendi gibi düşünen kendi gibi üzülen Beti benzi solmuştur dolunayken mahinur Geceyi gündüz eder sarar bir yanını ur Yelin hışmına uğrar engel olmaz hiçbir sur Kendi gibi düşünen kendi gibi üzülen Yaşlanmış duyguları çaresiz gözyaşları Zamana yenik düşmüş eğer durur başları Yıkılmaya yüz tutar oynar temel taşları Kendi gibi düşünen kendi gibi üzülen Ne tanıdık dünyası ne süslüdür abası Aynı havadan solur kibarı da kabası Ne onu övene yar ne de boşa çabası Kendi gibi düşünen kendi gibi üzülen Nasıl elveda der ki acısına tiryaki Alışkanlık dostudur sürecek sanır baki Her inleyişte dur der çölde mecnundur sanki Kendi gibi düşünen kendi gibi üzülen Dalına dönmeye can atar olunca buhar Köküne kul olacak her geldiğinde bahar Kışın hep hüsran olur olurum dese kahhar Kendi gibi düşünen kendi gibi üzülen Artık son sözlerinin kalmamıştır manası Dönse de dallarına kapanmıştır vanası Olmuştur artık tohum teslim etmiş anası Kendi gibi düşünen kendi gibi üzülen Saffet Kuramaz |
Tebrikler yürek sesinize değerli dost. Sonsuz saygılar...