Yorgunum çok yorgun
Öyle yorgun bitkinim ki
Yarınlardan güzel olacaklardan
Taşıdım bu candan usandım
Artık eskisi gibi sorgulamıyor
Umursamıyorum hiç bir şeyi
Daha yaşatmadığın ne kaldı acıdan yana
Çilesiz ağlamadığım bir günüm mü oldu sayende
Senden gelecek ne varsa
Gelsin be hayat
Alıştım ben alıştım nasıl olsa
Bu yenilgilere ve yitirmelere
Alıştım hayat senin her iki yüzüne
Ne hayal kuracak mecalim
Nede hayati yaşama hevesim kaldı sayende
Dur artık üstüme gelme hayat
Düş yakamdan düş artık hayat düş


Kırgınım sana hayat çok gırgın
Birazda dargın
Güvenecek kimsem kalmadı şu hayatta
Birer birer kırdılar
Hayatla bir olup üstüme üstüme yağdılar
Yüreğimin dallarını kırdılar
Tutunacak hiç bir dalım kalmadı
Güvenecek kimim kimsemde yok artık
Nedir benimle alıp veremediğin
Ne verdin mutsuzluktan başka
Ağlamadığım bir gece
Yaşatmadığın çilesiz bir günüm mü oldu
Ne ver dinde ne alasın hayat
Düş yakamdan düş artık hayat


Kırgınım sana hayat
Çok kırgın
Öyle kırgın yorgunum ki
Özlemekten yoruldum
En çok da düşünmekten
Susmaktan yoruldum
Sürekli susup
İçimde avazım çıktığı kadar
Haykırmaktan yoruldum
Kendimle baş başa kalıp
Ve hep kendime
Sığınmaktan çok yoruldum

Her şeyden vazgeçtim hayat
Kırgınım sana çok kırgınım
Birazda dargın
Artık mutluluk koşmalarından bıktım
Olmayacağını bildiğim halde
Olması için uğraştığım
Her şey den vazgeçtim hayat
Ne verdin mutsuzluktan başka
Ne verdin de ne alasın hayat
Düş yakamdan hayat düş artık düş