Mevsimlerden ölüm
Mevsimlerden ölüm
Aslında umutlarımızı kırık bir sonbaharın Gölgesinde intihar etti Çaresizliğin mevsimini yaşıyormuşçasına Sevdiklerimiz, değer verdiklerimiz Ve inandıklarımız bir bir ölüme mahkum oluyor Her şeyin bittiğini zan ederken Bıyık altından gülerken kader İçimizde kanamasız yaralara neden olacağını Geç fark ettim Ama iş işten geçmişti bir kere Nerede olduğumuz belli değil Hangi mevsimde gönül çarkını yıktık Hangi zamanda Yalnızlığın uğursuzluğu hakkına girdik Zaman ateşler içinde yanarken Alanımızda biriken acel terleri Karmaşık bir yaşamın dibine demirliyordum Bilmem hangi mevsimde gönül çadırım yıkıldı Hangi karanlık vakitte sonsuzluğa haykırdım Avuçlarımın içinde hayatım kayarken Acıları benliğimle beraber gömüyorum |