3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
655
Okunma
Yine sabah...
Yine bin bir çile kapımda.
Yine gözleri üzerimde yokluğun
Ve yine kalabalıklarda yalnızlığım...
Arkası yokmuş gibi gecelerin
Sabah uyanılan, gün değil;
Azapmış, telaşmış, acıymış...
İnsan bu döngüye saplanmış.
Yürüdüğüm yolları tanıyorum
Sokaklardaki mutsuz insanları,
Birlikte yürüdüğüm bulutları,
Ben bu sükuneti tanıyorum...
Sükunetin dilini anlıyorum
Her yerden kaybolup gitmek istiyor
Nedenini sormadan susuyorum
Geride yalnızlık bile kalmıyor.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz