CENNET GÜLÜ ÖZGECAN'A
BU DÜNYADAN BİR ÖZGECAN GEÇTİ...
RAHMETLE VE ONA YAZDIĞIM ŞİİRİMLE, TOPLUMSAL BİR BORÇ OLARAK ANIYORUM... CENNET GÜLÜ ÖZGECAN’A; Saplandı kalbime güzel gözlerin Öyle melûl melûl bakma Özgecan! Kim bilir ne oldu en son sözlerin Yaş olup gözümden akma Özgecan! Zaten hayatımın yoktu neşesi Felç oldu kalbimin anne köşesi İcad olunmadan ahlak aşısı Dönülmez yollara çıkma Özgecan! İster kapalı ol istersen açık Kaç yaşındaydın ki sen daha çocuk Gözleri dönmüşle, sapık ve kaçık Başını belaya sokma Özgecan! Kurbanı olmana o bir kaç piçin Aramak lazım mı neden ve niçin Sarmış gül tenini kor için için Gel de kurşunları sıkma Özgecan! Tecavüz ve yakmak çok ağır dile Böylesi öldürmez hayvanlar bile Ah nasıl kıydılar sen gibi güle Tut da kazıklara çakma Özgecan! Var iken kollayıp gözlemek seni Olur mu ecelle sözlemek seni Neye yarar şimdi özlemek seni Tabutuna duvak takma Özgecan!... Kavrulmuş naşını görünce bu hal Bilirim melekler eylemez sual Resm etmez acımı en büyük tuval N’olur ciğerimi yakma Özgecan!.. Şimdi milyonlarca yürekte harsın Ruhunu Fatiha, dualar sarsın Hazan değilsin ki, taze baharsın Cennetten mis gibi kokma Özgecan!... ........ Bulem hatun, 15/2/2014,Antalya (İnsanlığın kusuruna bakma Özgecan) |
Şiir güzeldi her zaman ki tat ve deminde, okuduk ve kutladık yürekten, yalansız vede riyasız
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıkla, sağlıcakla kalasın