1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
736
Okunma
Zaman bir zamanlar ne güzeldi.
Neşesi güneş gibi bir çocuktum.
Gülüşüm karanlığa yeter sanıyordum.
Bir mum alevinin titrek bekçisiyim şimdi.
"Aman sönecek!" diye korkuyorum.
Sönse sanki "Hık!" diye öleceğim.
Değmesin nefes diye yalnızım işte.
Duvarlarımın arkasındayım.
Saklanmaktayım.
Kapanmış ellerim.
Anlarsın ya.
Durumum fazla ümit kaldırmıyor.
Karamsarlıkla da başım hoş değil.
Ayrılmak korkusundan sevemiyorum.
Seviyorumdur diye ayrılamıyorum.
Biz plan yaparken kader gülüyor.
Hiç güvenme azizim şakraklığına.
Hergün kimbilir kaç güneş sönüyor.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
