EY NEFİS.
EY NEFİS.
İçimdeki zalim, o nefsim varya. Yoktur onda asla, edeple haya. Onunla kola kola, gezen insanlar. Kabirden mahşere, gidecek yaya. Günahı insana , güzel gösterir. Kabul eder isen, ızdırap verir. Cehenneme adim , adim sürükler. Bilmezki kendide, ateşe gelir. Dünyaları versen, yinede doymaz. Gerçeği anlatsan, bir kere duymaz Kurtuluş yolunu, ona göstersen. Hadi gel uyalım, desende uymaz. Hele şeytan ile, bir olduğu an. Her an üretecek, binlerce yalan. Seni öyle yarar, öyle koşturur. Dizine diline, bırakmaz derman. Nerde boş iş varsa,peşinden koşar Zulmüyle kendını, bendini aşar. Ahiret’mi asla, hatıra gelmez. Dünya baki gibi, inanır yaşar. OSMAN KÖSEOĞLÜ TUZLA-İSTANBUL 16-06-2014 |
Emeğine yüreğine sağlık
___________________________________Selamlar