VURUR YÜZÜME
VURUR YÜZÜME
Vurur yüzüme yokluğun; Alışamam böyle durumlara. Sen bilirsin beni; Karanlığa karışırım. Issız sokaklar ararım kendime; Gözyaşlarımı; Hüznümü kimseler görmesin diye. Yorgun ve buz kesmiş bir beden. Çok uzaklardasın; Gel desem bile; Gidilen yerden geri dönülmüyor. Çaresizlik; Her gün artan özlem; Bana senden geriye kalan. Anılarla yaşamaya çalışmak; Kolay gelir herkese. Kolay değil anılarla yaşamak; Küçük bir damla bile olsa; Gözümden akar yaşlar. Koca bir boşluk; Doldurulması çok zor. Bazen tatlı bir gülümseme belirir yüzümde; Tatlı ve güzel hatıraları hatırladıkça. Bilirsin beni; İyiyim desem bile; Olmadığım yüzümden belli olur. Özlüyorum; Tekrar geri gelecekmişsin gibi; Kapıya bakmak alışkanlık oldu. Bilmiyor musun? Çok iyi biliyorum; Gidenin gelmeyeceğini. Gözüm arıyor; Baktığım her yerde görmek istiyor. Sıfırları doldur derdin bana hep; Kocaman bir sıfır. Bu sıfır hiç dolmuyor. AYKUT UYSAL |