NİHAYET EMİNİM
Çok özlemişim be!!!
Durdum yolunun ortasında karıncaların Dinlenmek gerekiyormuş telaşlı kırlangıçlara inat Anladım sensiz pofuduk bir şirinliği yok çemberin Ne de hayatın peluş bir yumuşaklığı Senelerin kırış kırış deformasyonu yanağımda Yatağımda ayazdaki aşkların dezenformasyonu Oysa ne çok özlemişim!!! Kırış kırış yanağıma dudağını büzüp Çeyrek asırlık mahmurluktan söküp Öpüp öpüp ayıktırdın küçüğüm Var olasın küçücük yüzün ellerinle Oysa ne çok severmişim!!! Bir fırsta versem bencilliğime Düşünsel yitirilmişlik derin dondurucudan çıktı İhtiyaca binaen sunulmayı bekler Ve arza mütakip talepkar küçücük müteşebbis Ve dinliyorum artık büyük boşluğunu yüreğimin Bir fırsat ver bana artık eminim… |