Uzun uzun düşündüm var olduğum dününü,
İsraf etmedim senin benle geçen gününü,
Sayha sayha anılar gözlerimle buluştu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuştu...

Yokluğuyla ruhumda eksiklik hissettiğim,
Sol yanımda çırpınan kalbime hapsettiğim,
Şerha şerha yarılan özlerimle uyuştu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuştu...

Evim sensin dedikçe yuvasız kalışlarım,
Yetim bir çocuk gibi ardından bakışlarım,
Usul usul harlayan közlerimle tutuştu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuştu...

Zaman ilâç dediler elbet vardır onayan,
Lâkin kimine yara, kaşıdıkça kanayan ,
Sayfa sayfa satırlar sözlerimle doluştu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuştu...

Sen buyur etmedin ben emanet eşiğinde,
Hem de soluk soluğa pes etmeden peşinde,
Ağır aksak dermanım dizlerimle ovuştu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuştu...

Her haline gönülden razı olup erişim,
Belki de bundan sebep aşkta göğüs gerişim,
Nüsha nüsha çoğalan izlerimle oluştu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuştu...

Dile dökemediğim onca acı içimde,
Dokundukça sızlayıp hepsi başka biçimde,
Parça parça un-ufak tozlarımla savuştu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuştu...

Seyyal Tanır / 26.01.2022