ELİFE ABLAMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yazdığım bu şiiri, 28 Ocak’ 1988 tarihinde, 47 yaşındayken sonsuzluğa uğurladığımız bacım Elif ablam için kaleme almıştım.
Mekanı cennet, toprağı cevher, yıldızlar yoldaşı olsun.
Bin dokuz yüz kırk bir Nisan ayında
Olmuşsun dünyada Elife ablam Eşin bulunmazmış senin huyunda Gül’müşsün dünyada Elife ablam.. On dokuz yıl baba yüzü görmüşsün Evin türlü hizmetinde olmuşsun Gün gelince kısmetini bulmuşsun Varmışsın dünyada Elife ablam.. Ali Rıza, Zeycan dünyaya geldi Genç yaşında eşin gurbeti gördü Bu ayrılık size epeyce zordu Zar’mışsın dünyada Elife ablam.. Meşakketle çocukları büyüttün Bir umutla deli gönlün avuttun Kötü sözü, kinlenmeyi unuttun Kar’mışsın dünyada Elife ablam.. Tatlı sözün eksilmezdi dilinden Anlar idin dert çekenin halinden Dünyayı verirdin gelse elinden Yarmışsın dünyada Elife ablam.. Yaşın daha ellisini bulmadan Ruhun usanmıştı yalan dünyadan Can Hasan’ım sohbetine doymadan, Sırmış sın dünyada Elife ablam.. Hasan Erkılıç Ankara SHE, 02 ;Ocak’ 2022 |
Güzeldi eser
Kutlarım kalemini ve eserini
Gönlün abat olsun, tüm şiirlerin benzersiz vede ŞAH eser olsun
Sağlıkla, sağlıcakla