KARAKIŞ
Karakış ayında üşür bedeni,
Görmediler içindeki ateşi. Yaşam boyu çekmiş aşkın çilesi, Der ki bunlar bana dostun ikramı. Gözünün yaşını el ile siler . Dilinin pasını söz ile siler. Gönülden dökülen ahları neyler? O ahın ateşi yakar her yanı. Ahlar yükselerek göğe çıkınca. Bir Yüce mekanda vucud bulunca. Mekan sahibine arz edilince, Ne olur ahları alanın hali. |