Aşk KalemiKalemi el tutarda dizeleri yürek yazarmış. Yürek ne ferman ederse Kalem onu karalarmış. Yazardı da kalemim oradan buradan Anlamaz anlatamazdı aşktan. Aşk hep yetimdi kalemimden Ha bir şeyde gelmezdi aşka dair yüreğimden. Sonra Çöllere yağan yağmur misali düştün gönlüme Her damlanda aşk değdi çıplak tenime Çöl cennete dönüverdi. Küçücük otlat yeşerdi aşk ayıbını kapatırcasına Ardından çiçekler boylandı Papatyalar Ve öyle kırmızı güller açtı ki Papatyalar kıskandı Yüreğim artık bir hoştu. Aşkın baharı gülümsedi yüreğime Oradan ellerime Derken kalemime. Hüzün yazan kalem utandı ettiklerinden. Yüreğe kan kustu,öfke kustu Ah çektikçe dağlar oynadı yerinden. Şimdi yazamadıklarını yazıyor kalemim. Boynu eğikti sevda önünde. Hüzne bir çizik çekti Ve ben hüznü tozlu bir sandığa hapsettim. Sen yüreğime düştün Düştüğün yerde bir sevda filizlendi. Ben sana tutkun ben sana deli Kalemim sevdaya kör kütük belli Katmış önüne sevdanın en güzel dizelerini Çağlamakta. Arada bir ses yankılanır kulağımda Belli ki hüzün sanıkta ağlamakta. |
yine bir mısrada ziplenmiş koca bir şiir gördüm..ilk mısrası bile şiirlere bedel bir anlatım..ve ardında akıcı ve de doyurucu bir silsile..enfes bir şiirdi dostum..müsadenle bir küçük şiir de ben eklemek istiyorum bunun altına..
Kalemim bozuk.
Başka bir şey yazmıyor;
Ne zaman elime alsam
Adını işliyor sayfalara,
Defterlere, kitaplara, duvarlara.
Varsın bozuk olsun;
Bozuk kalemleri de sevmeyi öğrendim,
Senden sonra.
esenlikle..