Geçtiğimiz pazartesi günü sabahı kalkıp camdan dışarıya baktığımda kar taneciklerinin gök yüzünden yer yüzüne doğru nazlı nazlı süzüldüğünü gördüm.
Bem beyaz kar tanecikleri yer yüzünü sanki beyaz bir yorgan gibi örtüyorlardı.
Odamdaki camdan bu manzarayı seyrederken aklıma aylardır, hatta yıllardır ziyaretime gelmeyen/gelemeyen sevdiklerim, dostlarım geldi.
Yıllardır yollarını beklemiştim umutla.. Kim bilir, belki de çıkıp gelirler diye..

Mevsim döndü kış kapıya dayandı
Sevdiklerim geldi, bir sen gelmedin
Ankara’mız beyazlara boyandı
Sevdiklerim geldi, bir sen gelmedin..

Yaz başında köyde yolun bekledim
Hasretime nice hasret ekledim
Ta sulak’tan yollarını gözledim
Sevdiklerim geldi, bir sen gelmedin..

Göçmen kuşlar geldi yaptı yuvayı
Serin geçer köyde Haziran ayı
Çobanı, çelteği aştı yaylayı
Sevdiklerim geldi, bir sen gelmedin..

Mecbur kaldım köyden erken ayrıldım
Gurbette kendime bir düzen kurdum
Burda da da yolunu bekledim durdum
Sevdiklerim geldi, bir sen gelmedin..

Senin yokluğunda derdim azıyor
Ağrılarım sızım, sızım sızlıyor
Deli yarim diyar gurbet geziyor
Sevdiklerim geldi, bir sen gelmedin..

Çektiğim bu hasret gönlümde yara
Sen yoksun burada, ıssız Ankara
Hasan, görüşmemiz başka bahara
Sevdiklerim geldi, bir sen gelmedin..

Hasan Erkılıç
Ankara SHE,
23 Aralık’ 2021