AralıkÜşür papuçlarım benim çok üşür Mevsim aralıksa eger ölümdür hatırlanan Ve alır götürür beni korkusuna yalan. Tuzlu bir akdenizdir geride bıraktığım. Ama bak düşmanlar çekmişler kılıçlarını Yalancı gülücükleri olur zamanın Ölür açlığın gırdabında gece. Artık uzlaşmaz bir değişimin arefesinde Çekip gideceğim bu dünyadan Ren geyiklerini bırakıp dağlarında umutlarımın. Ah İstanbul kışlalarında sıcak bir yatağı vardır gençliğimin Mevsim kış Aralık penceremde tane tane beyaz. Bırakalım kendi şaraplarında sarhoş olsunlar Kirli yataklarda sevişen yalanlar. Üşür papuçlarım benim çok üşür. |