GERÇEK OLANİ SAKLAYAN DÜNYA
Neye geciktiginde üzülür gönlün
Üzülen gönlün mü olur geciktiginde
Nefsin mi,
Gözünden mi akar yaş, gönlünden mi
Göz ile gönül bir mi olur,

Sahi yetişemedigimiz Dünya içindeki fani
Ne kazandırdı,
Az biraz döndük mü özümüze
Sorguladık mı benliğimizi,
Nereye bu kosturmaca
Bitmeyen işler, hesaplar, planlar
Bizi nelerden uzak etti,
Dünya içinde karşıladığımız
Yetmedi cezasını misli ile
Tamamladığımız,
Gönlümüzün kestiği hesaptan
Uzak kılan, İlahi Rızayı unutturan
Bitmeyen çığ gibi yuvarlarken
Kendimize perde olan,
Gönül aynamıza yaklaştırmayan,
Hep bir adım öteye gittigimizi sanarken
Kendimizi gömdüğümüz,
Uyanık gezdiğimizi,
Uyanıklık ettiğimizi düşünürken
Gönlümüzü uyutup,
Herşeyi son hali ahvale bıraktığımız
Gerçekler,,

Sahi yanında iken huzur hissetmedigimiz
Gönlüm diyerek, değer bicemedigimiz
Ama vakti zamanımızı düşünmeden
Herseyimizi paylaşırken, kaybettiğimiz
Herşeyi son hali ahvalde bildiğimiz
Dünyaa,,

Huzur ,,göz ile görerek,
Dizinin dibinde bekleyerek
Son ses dinleyerek mi gelir
Gönle yerleşmeden, can ile baglanmadan
Neye yeter herşey,,

Göz görmeyince hâl zuhur eder
Dizini değil gönlünü, yaninda hisseder
Hâk ile konuşur, Hakkı konuşturur
Hakk ile düşündürür,Hakk â yaklaştırır
Bütün gerçekler,

Hakk ile Huzura varınca
Can ile bağ kurunca
Dost ile muhabbeti tadınca
Dünya susar, gerçek olan konuşur
İlahi Rıza ile yaklaştırır,
Son hali ahvalde Hâk ile
Tevhidi konuşturur..