YALNIZLIKLARIM VAR BİR DOLU …
yokluğundan kaldığım kadarıyla batık gemili denizler
kiralıyorum penceresi sana bakan evlerden her kulaçta yorgun, aynı yerde düşlerimi, dipsiz kuytularına emanet bırakıyorum içinde ötesinde, gözbebekleri olmayan mutat tümceler kuruyorum serzenişlerle yine içimi acıtan ardışık şeyler üretiyor senli cümlelerim ötelerde kabuğunu kırıp boşluğuna seslenmek istiyor ketum yanlarım yaşanan bir dolu suskun yalnızlıklarım varken iç kanatan çok şey dokunuyor bedenime soytarı suratlı canlıların gölgesinde açlık sınırındayım adın ekmek buğusu hep çok ağladığımı düşündüm oysa içimde boğulacak kadar birikmiş taşmış nehirler küçüğüm, büyüyünce unuturum nasılsa yaz kış büründüğüm yorganım peki neden hala aklımda geceler geçiyor gün içinden takvimler boşalıyor noksansız güne geç başlıyor hayata geç kalıyor b/akışlarım saçlarımı tarıyorum oyuncak sonbaharlar dökülüyor avuçlarıma paslanmış dondurulmuş kuşlar geç kalıyor ertesine baharın karanlığına kurulmuş salıncağında boşluğumla sallanıyorum sonlu masallara el sallıyor güncelerim satır başlarında keyifsiz sonlarında kayıp dizelerim Mahir ÖZEL _ANKARA Ağustos 2008 |
takvimler boşalıyor noksansız
güne geç başlıyor hayata geç kalıyor b/akışlarım
-----------------------------------
hüzünle geçen bir hayattı beni mısralarında kendimde de aynen hissettiğim duygulardı okuduklarım
ellerine sağlık bu sitede karşılaşmak güzeldi:)