Hadi tefekkür edelim
Dünyada en çok neye yakınsak
Onunla olmaz mi imtahan?
Varlık insanı ,gerçek varolandan uzak kılmaz mı?
Ne kadar sahip olursak olalım,
Doymayan nefsimiz hep daha fazlasını istemez mi?
Hadi hadi diye iteklerken..
Neyden uzaklaşır yada neye yaklaşır,
Hiç düşünmez mi insan?

Sahi koşturup bitiremedigimiz,
Sayarken kendimize kör, faniye fer olduğumuz,
Kendi ekseni etrafında bizi de döndüren dünya,
Ama farkettirmeyen,
Hep erteleyen dünya,

Ahh nefes boğaza dayanınca
Kim kalır yanında,
Seyre dalar fani ile
Musalla taşında,
Dünya susar, gönlün ağlar belki duymazsın,
Gözünde varettiklerin,
Gönlünü hiç eder bazen,
Yada gönlüne sormadan yaptıkların,
Uzak kılar seni gerçek olandan,
Gönülle mayalanmayanmayan
Hiç bir şeyin bereketi olmaz, tadı gönle uğramaz..

Tek bir kelime ye muhtaç kalınca beden
Gönül konuşunca cenneti diyar olur
Dünya unutulur, İlahi Rıza konuşur
Rıza ile gelen,
Hürmetle Gönül de yer bulur,
Gönül bir, Hak bir, Rıza bir,
Muhabbet bir ile
Tek olan herşey î içine almış
Dünya hiç olmuş
Beden abı diyar da yer bulmuş
Bir olanla, Bir in huzurunda
Gönül mesken bulmuş

Feyzi Muhabbetle vesselâm