Menzil
Bir dikili ağacım olsun istedim
Ellerimle toprağı eşeledim durdum Çok mevsimler tükettim Ne yapsam yeşermiyor Kanadıkça Yüreğimin üzerine Yara bandı gibiyim Sanki İyiliğinden çok zararım dokunuyor Hapsolan Bir sevgi ki bu İsmini Söylemeden dilimi yakıyor Menzil uzak geliyor Yollar tuzak doluyor Artık Beklemek yoruyor İçimde öyle bir özlem ki bu Görmek dahi yetmiyor Sözleri Sırlar adım adım saklıyor Esen rüzgarla her yanı duman kaplıyor Gözgözü görmüyor Bedenimi saran Öyle bir soğuk ki bu Ateş olsa dahi üşütüyor |