Yaşam
Yaşam
Oysa ki hayat Karanlıktı Yaşam denen zerre zihinlerimizde boşa akan tanelerdi Gök yüzü gölgelere İlhan olurken Ay ise bütün çıplaklığı ile Aydınlatıyordu her şeyi Yürekler ölüm ve yaşam Arasından ki döngüyü tamamlarken Senin yüzün yeniden Diriltti Umutlarımı Yaşama sevincimi Sen doğanın En büyük mucizesi Sen hayallerimin canlandıran kadındın Ne denmeli başka Ne söylenmeli Şu yüzyıl içinden yaşanmış En güzel şeysin Sen kime umut Kimine hüzün Kimine hayat Kimine ölümdün Sen gözlerin de kâinatı gördüğüm İçimdeki çocuğu yaşama tutturansın Sen kelimelerin doğuşu Cümlelerin anlam bulduğusun Sen kendime bile itiraf edemediğim İnandıklarıma aykırı en güzel şeysin Sen hem yaşam Hem ölümsün ... |