BOZDUM DÜNYA İLE ARAYI
AÇTIM DÜNYA İLE ARAYI
Elbet uğrayacak ölüm kervanı Bilmem hangi yıla çektin kurayı Yatanlara bakın solmuş elvanı Anlayan neylesin köşkü sarayı. Dünya dedikleri bostan bağmıdır Sana güvenen ruh ,ölü sağmıdır Senin bize yolun yokuş dağmıdır Dolanmış ışkının , açar yarayı Sığındığım çatım çüktü yıkıldı Hezenleri geldi kalbe çakıldı Acı günler geçmez akrep takıldı Ya vicdan ya vefa, sorman orayı İçimdeki sese kulak vermedin Çabaladım gayret ettim görmedin Zalimi alkışa tuttun yermedin Mazluma garibe yaktın çırayı Boş gecen gündüzle geceleri say Adına yazdığım , hecelere vay Ansızın gelecek ecelime hay Görünen diyarın ,olmaz ırağı Aras’ım gah sustum gahta çağladım Şu dengeyi iyi kötü sağladım Fazlaca düşündüm azda ağladım Bende bozdum dünya senle arayı Arasbora |
tadımlık dünyaya doyumluk duygularla bağlandım sonum hüsran
yaşamda ki o kadar olmuşların ve ölmüşlerden ibret almadı insan
merhamet ocağında pişip iyilik ışığını hiç söndürmeyene ne mutlu
son şiir ölüm geldi gidiyorum teşekkürler arkamdan fatiha okuyan