Gönül....
Gönül..
Türlü türlü dalda bir yuva verdim Hiç yarananadım ben sana gönül Senin için yere gönlümü serdim Bir dönüp bakmadın sen bana gönül. Eller diken verdi sana hoş geldi Ben deste deste gül verdim boş geldi Ağladım gözümde hergün yaş geldi Hep çalımlar attın sen ona gönül. Ezdin gururumu çiğnedin durdun Peşinden süründüm yordun da yordun Sol yanıma derin bir hançer vurdun Sattın beni ona hem buna gönül. Benim mektupları askıya aldın Göndermesin diye haberler saldın Kendi kendine bir hayale daldın Gittikçe gittin sen hep düne gönül. Bana kastın nedir ki söyle hele Bir kerede dön bak geldin ne hale Nefsine olmuşsun artık kul köle Bile bile geldin bu güne gönül. Nazından usandım sen uslanmadın Rahmet deryasından hiç ıslanmadın Sana yastık oldum da yaslanmadın Gururunla çıktın hep öne gönül. Fatma bıktı senin bencil huyundan Can çıkar gecmezsin sen bu oyundan İçmişsin bulanık akan suyundan Nehir gibi aktın her yöne gönül. Fatma Alageyik |
Güzel eserinizi kutluyor,
Saygı ve selamlarımla