KAPLUMBAĞA
Kaplumbağa gibi olacağım gene,
Kabuğumun içine çekilip, Burnumun ucuyla, Gözetleyeceğim çevremi. Ne zaman yıkılacak bu duvar? İnsanlardan kaça kaça, Ne zaman bitecek, Bu içe dönüklük? Bu gam, bu keder! Bu endişe, bu şüphecilik! Soyutluyor beni hepten. Derbeder... Bozulanı, Dengesizliği... Doğada kabul etmiyor. Düzeltemiyor... Sevincim, coşkum,mutluluğum İçimde eriyip, Sıvışık, acı bir pelteye Dönüşmeye başlıyor. Acımı, Tek başıma yaşamaya başlıyorum. Bütün direnmelerim, Boşa gidiyor. Kalabalıkta, Onca insan içinde, Köşemde, Kendim ile başbaşayım gene. |