Kibir
Koca bir kırgınlık var kalbinde kardeşliğin
Gamzelerinden düşmüş gülüşleri yerlere Akar omuzlarindan umursamaz duruslar Kurban gitmiş muhabbet bomboş beklentilere Seneler biriktirmiş çocuk öfkelerini Gönül sayfalarında sitemler dolup taşmış Hayat geçip giderken gözlerinin önünden Dua dua titreyen dudaklar bile susmuş Kaskatı bir nefret gözlerinden akıyor Zalım bir cellat kendi hakikatine Aşkı gördüğü yerde kalemini kırıyor Leyla ile Mecnun u oracıkta asıyor Kibir ruhumuzun günahkar giysisidir Yaralarımız bizim derinlerde gizlidir Hepsi birden düzelir bunlarin belki bir gün Kardeşliğin kitabı o gün yine yazilir |