SürgünYarasına kadar dolmuşluğun Sessiz isyanına şahitti gece Aralık sabahları beklerken Saçlarımın ölü beyazına Astım çaresizliğimi. İçime isimsiz umutlar serpiyorsun Sahi, ne kadar daha ölüm kokar Sayısız intihara yeltenmiş kanamalarım Bir müebbet kafi mi dir? Ketum yüreginin zindanına. Şimdi yükünü almış Bir bahçıvan misali sürgündeyim Dogan güneşli ağarmalara Dallarımın kırılmayacagı Kızıla çalan topraklara.. Siyahinci/Y. Ş. |