Sen gidince yazmadı sus pus oldu kalemim
Senmişsin bu gönlüme aşka heycan verenim
Gönül yorgunluğundan efkarlı akşam sustu
İsyanlarda yüreğim bu hasret yeter diyor

Gözlerim gözünde ki ışığı gördüğünde
Ruhum sarhoş oluyor her gün başka biçimde
Hasret yaktı canımı bu alevin közünde
İsyanlarda yüreğim bu hasret yeter diyor

Ayrılığın ateşi buz keserken tenimi
Sen kim bilir nerede hangi yaban ellerde
Gözlerim hasret kaldı gözlerinin rengine
İsyanlarda yüreğim bu hasret yeter diyor

Gitmek istiyor gönlüm sensiz olan diyardan
Bu ne büyük ızdırap bu ne büyük bir acı
Aşkı vuslata değil hasrete dayandırdı
İsyanlarda yüreğim bu hasret yeter diyor

Gerçekten bitti ise bana kalbinde sevgin
Bağrıma taş basarım alır başım giderim
Ne sesimi duyarsın nede görürsün yüzüm
İsyanlarda yüreğim bu hasret yeter diyor



Fatma Ayten Özgün